Voor jou gezien: ‘Girl’ (recensie)
Girl. Misschien wel dé film van het jaar. En terecht. Nadat de film al talloze prijzen in de wacht sleepte op verschillende filmfestivals, is Girl klaar om nu ook het grote publiek bij de keel te grijpen. Want dat is wat het ijzersterke debuut van Lukas Dhont doet: van begin tot eind leef en voel je mee met Lara. De superlatieven in de (inter)nationale pers zijn terecht: de film lost de verwachtingen meer dan in. Op naar een Oscar?
Hoeft de film nog een inleiding? Er werd al zoveel over Girl gezegd en geschreven, dat je 
de voorbije maanden onder een steen geleefd moet hebben om niet te weten waarover de film gaat. Zoveel buzz creëerde het langspeelfilmdebuut van Lukas Dhont. Hij veroverde Cannes met Girl, die onder andere de Prijs voor Beste Vertolking in de competitie ‘Un Certain Regard’ en de ‘Caméra D’Or’ won, en ook andere (inter)nationale filmfestivals zoals Film Fest Gent zwichtten voor de film.
Voor de mensen die de afgelopen maanden toch onder een steen leefden: Girl vertelt het verhaal van de 15-jarige Lara (Victor Polster) die ervan droomt om ballerina te worden. Samen met haar vader trotseert ze de wereld, maar vooral haar tegenstribbelende lichaam. Want Lara is geboren als jongen. Haar vader (Arieh Worthalter), broertje (Oliver Bodart) en naaste omgeving steunen haar in alles wat ze wil bereiken, maar het zijn vooral Lara en haar lichaam zelf die het grootste obstakel vormen bij de verwezenlijking van haar dromen.
Alles wat je dan zal zijn, ben je nu al.
Het is bij momenten aandoenlijk hoezeer Lara tegen haar lichaam vecht en een meisje wil zijn, terwijl ze het voor haar familie, vrienden en haar psychiater (Valentijn Dhaenens) gewoon is. “Alles wat je dan zal zijn [na de transitie], ben je nu al.” Ze fleurt op als iemand haar vraagt: “Ben jij de zus?”. Haar vader noemt haar een dramaqueen, ze prikt zelf gaatjes in haar oren voor oorbellen en danst op pointes – tot bloedens toe. Maar dat meisje- en ballerina-zijn is voor Lara niet genoeg: ze wil af van dat jongenslichaam en wel zo snel mogelijk. En die ongeduldigheid werkt alleen maar averechts.
Dhont wijkt in Girl geen meter van Lara af en dat maakt de film zo sterk. Meer dan dialogen laat Dhont de beelden voor zich spreken: je ziet hoe Lara worstelt met haar lichaam. In de spiegels thuis, de balletzaal en bij de dokter kan je Lara’s innerlijke én uiterlijke strijd tegen haar lichaam bijna voelen. Zelf verwoordt ze haar gevoelens niet vaak, maar dankzij de sterke beelden en scènes leer je haar wel kennen op een zeer directe en intieme manier.
Daarnaast laat Dhont niets impliciet binnen de transgenderthematiek en verbloemt die niet. Hij brengt Lara’s wereld puur en intiem in beeld, soms zelfs brutaal. Tijdens de gesprekken met de arts en de psychiater wordt een kat een kat genoemd en intieme momenten worden gedeeld met de kijker. De film speelt ook erg op het gevoel, maar zonder melodramatisch te worden of medelijden op te wekken.
Op een verademende manier brengt Dhont het leven van een transgender in beeld. Girl volgt geen individu dat vecht tegen de vooroordelen van de maatschappij, maar wel een personage van vlees en bloed dat worstelt met zichzelf en haar lichaam. Girl is Lara’s persoonlijke verhaal.
En tot slot, maar minstens even belangrijk: Girl staat er ook dankzij de acteerprestaties. De naturel en klasse waarmee Victor Polster (bij zijn filmdebuut!), Arieh Worthalter, Valentijn Dhaenens (psychiater Pascal), Katelijne Damen (dokter Naert) en zelfs kleine broer Oliver Bodart spelen, zijn een zegen voor de film. Grande révérence.
___
Girl speelt vanaf 17 oktober in de Belgische cinemazalen.
In samenwerking met
.
