Lothar Peirsman over muziek, onderzoek en zijn eerste ervaring als Davidsfonds-docent
Lothar Peirsman doctoreert aan de KU Leuven in de musicologie, een brede discipline die onder meer muziekgeschiedenis, muziekanalyse en muziekfilosofie omvat. Zijn onderzoek focust op muziek uit de late 16de eeuw en meer specifiek op het oeuvre van de Mechelse componist Philippus De Monte, een figuur die volgens hem nog veel te weinig aandacht krijgt. Dat De Monte de spil van zijn doctoraat zou worden, lag niet meteen vast, maar groeide uit de zoektocht van zijn promotor naar een onderwerp dat voldoende onontgonnen terrein bood. “De Monte heeft ongelooflijk veel geschreven, maar vreemd genoeg is er opmerkelijk weinig diepgaand onderzoek naar gedaan", vertelt Lothar. “Dat maakt hem net zo interessant.”
De muzikale kennis die Lothar bezit, maakte van hem de ideale docent om een lezing te geven die het concert op het MA Festival in Brugge inleidde afgelopen zomer. Met veel enthousiasme blikt hij terug op zijn eerste ervaring als docent bij Davidsfonds Academie.
Van exacte wetenschappen naar musicologie
Hoewel muziek al zijn hele leven door zijn vingers stroomt, koos hij in eerste instantie voor een opleiding biologie en biochemie. Toch bleef er iets knagen. Tijdens zijn masteropleiding ontdekte hij dat zijn echte passie elders lag. “Ik voelde dat ik toch iets met muziek moest doen”, zegt hij. Uiteindelijk startte hij een verkort bachelortraject in de musicologie aan de KU Leuven, waarna hij verderging in het academische onderzoek. “Ik hou van schrijven en van het analytisch denken dat musicologie vraagt. Het was de juiste keuze.”
Eerste kennismaking met Davidsfonds Academie
Zijn deelname als spreker bij Davidsfonds Academie kwam er op aanraden van collega-docent Pieter Mannaerts. Lothar moest daar niet lang over nadenken: “Publiekslezingen zijn erg belangrijk. Als academicus zit je vaak in je eigen wereldje, maar je hebt ook de verantwoordelijkheid om kennis terug te geven aan het brede publiek”, klinkt het.
Dat zijn eerste lezing meteen in goede aarde viel, verraste hem enigszins. “Ik verwachtte niet dat mensen zo actief zouden meedenken of zelfs zouden lachen om een mopje over de kerk”, glimlacht hij. “Maar het publiek was warm en nieuwsgierig. Dat gaf veel vertrouwen.” Ook de interactie was spontaan: vragen uit de zaal zorgden voor een levendig gesprek en Lothar liet tijdens zijn lezing verschillende muziekfragmenten horen om de link met het aansluitende concert tastbaar te maken.
“Publiekslezingen zijn voor mij essentieel. Je zit als academicus vaak in je eigen wereld, maar je hebt ook de verantwoordelijkheid om kennis terug te geven aan het brede publiek.” – Lothar Peirsman
Voorbereiden op een concertlezing
Zijn lezing fungeerde als een inleiding op het concert dat dezelfde avond in Brugge plaatsvond. Lothar dook vooraf diep in de bronnen: boeken, partituren, naslagwerken. “Ik heb heel wat voormiddagen in de bibliotheek doorgebracht, onder andere in die van het Erasmushuis. Je wil een context bieden die het publiek meteen kan herkennen in de muziek die ze later horen.”
Als hij nog iets extra had willen meegeven, dan was het meer historische achtergrond geweest. “Veel muziek uit die tijd ontstond in periodes waarin er twee of drie pausen waren, het gevolg van onderlinge conflicten. Het toont dat de mens eigenlijk niet zoveel verandert.” De muziek van die periode weerspiegelt die spanningen en roept nog steeds herkenbare emoties op.
Terugkomen? Graag.
Op de vraag of hij nog eens een cursus zou willen geven, hoeft Lothar niet lang na te denken. “Absoluut. Als er ooit opnieuw een concert is met muziek van Philippus De Monte, geef ik met plezier een nieuwe lezing. Dat zou superleuk zijn.” Maar ook andere onderwerpen ziet hij zitten: “Ik sta open voor veel verschillende thema’s.”
Wat brengt de toekomst?
Naast zijn doctoraat denkt Lothar al voorzichtig na over wat volgt. “Misschien een academische carrière voortzetten in een postdoc? Maar misschien doe ik later ook iets helemaal anders, zoals copywriting.” Wat het ook wordt, muziek zal nooit ver weg zijn.
