Zelden is op zo’n begeesterende manier over de liefde voor het ondergesneeuwde of vergeten boek geschreven als in de klassiek geworden essaybundel Oud papier (1998) van de Vlaamse schrijfster, kunsthistorica en filosofe Leen Huet. In tweedehandsboekhandels en antiquariaten laat ze zich leiden door het toeval, wat haar onder anderen bij François-René de Chateaubriand, Marie Bashkirtseff, Sarah Bernhardt, Georges Eekhoud, Marie Gevers, Selma Lagerlöf en Gustave Van de Woestyne brengt. Met gretigheid, enthousiasme en esprit brengt Huet verslag uit van haar bevindingen. Oud papier is een aanstekelijke lofzang op de literatuur in al haar facetten, die ook bij de lezer tot een onstuitbare leeshonger kan leiden.

De pers bij de uitgave in 1998: “Een opgespoord boek is voor Leen Huet nooit alleen maar een vreugde op zich, maar evenzeer een aanleiding voor een zo vermakelijk mogelijk verhaal dat daarmee te maken heeft.” - Jeroen Overstijns in De Standaard

Oud papier maakt deel uit van de reeks Davidsfonds Essays. Daarin verschenen ook:

• Mijn land, rechts of links van George Orwell
• Schipbreuk der beschavingen van Amin Maalouf
• De lach van Chesterton van Gaston Durnez
• Een danser in de sneeuw van Gaston Durnez
• Autonomie van Harold Polis

Leen Huet (Hoogstraten, 1966) publiceerde korte verhalen en twee romans, en verwierf grote faam met haar vertalingen van de brieven van Pieter Paul Rubens en met spraakmakende biografieën van Pieter Bruegel en de Antwerpse burgemeester Nicolaas Rockox (met Jan Grieten).

Oud papier

Davidsfonds / Zachte kaft - 188 p. / 14 x 21,5 cm